بررسی انیمیشن پارک شگفت انگیز؛ ایده‌ای ارزشمند و پرداختی ضعیف
جون و مادرش، دنیایی خیالی دارند که در آن یک پارک به نام «واندرلند» یا «سرزمین عجایب» ساخته‌اند؛ در ادامه به بررسی انیمیشن پارک شگفت انگیز خواهیم پرداخت.
جون هشت ساله (با صداپیشگی بریاننا دنسکی) و مادرش (با صداپیشگی جنیفر گارنر) یک دنیای خیالی دارند که در آن یک «پارک موضوعی» به نام «واندرلند» یا «سرزمین عجایب» ساخته‌اند؛ این پارک، توسط حیوانات سخنگو اداره می‌شود. با بیمار‌شدن مادر جون، دخترک به اردوی تابستانی فرستاده می‌شود و تمام مدت را در این فکر می‌گذراند که واندرلند واقعی بوده است یا نه؟ آنچه گفته شد، زمینه اولیه داستان را بیان می‌کند و در ادامه به بررسی انیمیشن پارک شگفت انگیز خواهیم پرداخت.
شاید گیج‌کننده‌ترین موضوع در بررسی انیمیشن پارک شگفت انگیز این است که «واندرپارک» موجود در داستان، با نام «پارک شگفت‌انگیز» نامیده نمی‌شود؛ به آن واندرلند یا سرزمین عجایب می‌گویند. علت این موضوع می‌تواند تلاش سازندگان انیمیشن برای متمایز کردن اثرشان از کتاب معروف لوئیس کارول یا فیلم مایکل وینترباتم تلقی شود؛ اما این فقط یکی از چیزهایی است که درباره این انیمیشن آشفته، خوب و درست پیش نمی‌رود. دیلن اوبرایان کارگردان قبلی این اثر، در سال ۲۰۱۸ و به دلیل «رفتار نامناسب و نامطلوب» از تیم تولید کنار گذاشته شده بود و غیرممکن است بفهمیم که این موضوع بر آنچه به‌عنوان محصول نهایی گروه سازنده می‌بینیم، تا چه اندازه تاثیر گذاشته است؛ ولی به‌واسطه وجود هر دلیلی که باشد، فیلم از کمبود نوعی «خویشتن‌داری» رنج می‌برد. اشتیاق بیش‌ازحد فیلم برای اجرای نمایشی که دوست‌داشتنی جلوه کند و موردپسند تماشاگران واقع شود، نه‌فقط فایده‌ای ندارد بلکه پیچیدگی‌های جدیدی ایجاد می‌کند؛ پیچیدگی‌هایی که بدون وجود آن‌ها هم، هسته مرکزی داستان شبیه کلافی سردرگم بوده است.
خوب است که پیش از بررسی انیمیشن پارک شگفت انگیز ، یک‌بار دیگر داستان را مرور کنیم:
سرزمین عجایب یا واندرلند، نام پارکی خیالی است که در ذهن یک دختر‌بچه ۸ ساله به نام جون وجود دارد؛ یک خیال‌پرداز شیرین و دوست‌داشتنی که رویای این پارک خیالی را با مادرش شریک است. این دو نفر معجونی از تخیلات مشترک را تهیه کرده‌اند؛ پارکی پر از حیوانات سخنگو که جاذبه آن محسوب می‌شوند.
شخص اول و مدیر پارک شگفت انگیز، شامپانزه‌ای به نام پینات (بادام‌زمینی) است که صداپیشگی او را نوربرت لئو بوتس بر عهده دارد و دوست او، خرسی تنبل است با صدای تام بیکر (در نسخه بریتانیایی) که در موقعیت‌های حساس به خواب می‌رود؛ از دیگر شخصیت‌های واندرلند می‌توان به یک جوجه‌تیغی عصبی با صدای جان الیور، یک خوک آفریقایی با صدای میلا کونیس و دو سگ آبی با صداپیشگی جو ساگ و کاسپر لی (که جایگزین کن جیونگ و کین تامسون شدند) اشاره کرد.
پیشنهاد ویژه فیلیمو: بن تن
بااینکه ایده اولیه می‌توانست بسیار خوب پیش برود اما داستان به سمت‌وسوی دیگری رو کرد: مادر جون بیمار شد (بر اساس شواهد می‌توان گفت که احتمالا درگیر سرطان شده است؛ چون در فیلم هیچ اشاره واضحی به نوع بیماری او نمی‌شود.)، و پدر (با صداپیشگی متیو برودریک) تصمیم گرفت که جون را به یک اردوی تابستانی بفرستد تا برای مدتی از فضای غمبار خانه دور شود و حال و هوایی عوض کند. آنجا بود که جون متوجه شد یک نسخه زنده از واندرلند وجود دارد.
اما نسخه واقعی پارک شگفت‌انگیز در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد؛ پینات شامپانزه پستش را ترک کرده است و اثری از او نیست، حیوانات افسرده شده‌اند، همه‌چیز به‌هم‌ریخته و گروهی شامپانزه کنترل پارک را در دست دارند. جون باید پارک را احیا کند و به روزهای اوجش بازگرداند.
ممکن است متوجه نشده باشید اما «روزهای تاریک» در پارک شگفت‌انگیز به وجود استعاره‌ای از زندگی جون و تلاش ذهنی‌اش برای کنار آمدن و مبارزه با بیماری مادرش اشاره می‌کند: اگر پینات را استعاره از جون بدانیم، شامپانزه‌ها هم می‌توانند سلول‌های سرطانی باشند.
نمی‌توان انکار کرد که جمله «باید به جنگ تاریک‌ها برویم تا قدر روشنایی را بدانیم» تاثیر عمیقی بر احساسات می‌گذارد، اما به‌عنوان ایده اولیه برای ساخت یک انیمیشن، بیش‌ازحد انتزاعی است و پرداختن به آن چندان آسان نیست.
یکی از نکات جالبی که در بررسی انیمیشن پارک شگفت انگیز به آن برخورد می‌کنیم، قسمتی است که جون موفق می‌شود با پیدا کردن راهی، حیوانات را به دنیای واقعی بیاورد و برای آن‌ها یک گردش ترتیب می‌دهد؛ این گردش ماجرا‌هایی جذاب را رقم می‌زند که تماشای آن‌ها خالی از سرگرمی نیست. در سایر صحنه‌ها، سرعت پیشرفت داستان بسیار زیاد و شخصیت‌پردازی‌ها بسیار کلی هستند، و همه‌چیز آن‌قدر لوس پیش می‌رود که همراه شدن با آن دشوار است.
پس از بررسی دقیق و با توجه به آنچه گفته شد، انیمیشن پارک شگفت‌انگیز از کیفیت لازم برخوردار نیست و تماشای آن توصیه نمی‌شود.
پارک شگفت‌انگیز چند صحنه جالب و سرگرم‌کننده دارد (برای مثال صحنه‌های مربوط به خرس تنبل و مشکل به خواب رفتنش) و پیرامون ایده اصلی‌اش، احساسات ارزشمندی را بیان می‌کند؛ «دوام آوردن در اوقات سخت»؛ اما بسیار شتاب‌زده و سردرگم عمل می‌کند و در ارائه ایده جذابش ناکام می‌ماند. شاید تیم سازنده قصد داشته است که نسخه دیگری از درون و بیرون (Inside Out) را از لحاظ پرداختن به بخش رویاپرداز ذهن بسازد، اما باید گفت که حتی به آن نزدیک هم نیست.
منبع: Empire Online
خب بعضی چیزها درست بود بعضی هاش هم نه،مثلا اینکه جون اول فیلم ۱۱ساله ش بود و بعدش۱۲خود کارگردانش گفته بود،خیلی هم کارتون قشنگ و جالبیه بهترین کارتونی هست که تاحالا دیدم تازه شماره ۲ هم تو سال۲۰۲۳منتشر میشه،انیمیشن پر طرفداری هم هست و توصیه میکنم ببینید.کارتون لوسی هم نیست به نظرم بی نقص و باحاله.