ماجراجویی جیمز می در ژاپن؛ آینده برنامه «سفر بزرگ» چه خواهد شد؟
پس از آنکه آمازون سه فصل موفق از برنامه «سفر بزرگ» یا «گرند تور» را در سرویس استریمینگ خود پخش کرد، حالا مدیران این شرکت تصمیم گرفته‌اند تا فصل چهارم به شکلی متفاوت با قبل ساخته شود. آمازون قصد دارد در فصل جدید جرمی کلارکسون، ریچارد هموند و جیمز می را به ماموریت‌هایی انفرادی بفرستد.
جیمز می اولین کسی خواهد بود که این ماموریت‌ها را تجربه می‌کند. قرار است او در برنامه‌ای با عنوان «جیمز می: مرد ما در ژاپن» به مدت سه ماه در این کشور آسیایی گشت‌وگذار کند. این برنامه در ۳ ژانویه ۲۰۲۰ پخش خواهد شد.
این مجموعه ویژه از برنامه «گرند تور»، به تهیه‌کنندگی یک شرکت بریتانیایی به نام پلام پیکچرز ساخته خواهد شد. مجله ددلاین مصاحبه‌ای با جیمز می ترتیب داده است تا از او درباره این سفر سوال کند. می در این مصاحبه اعلام کرده است که ماجراجویی او، نه یک برنامه تاریخی یا فرهنگی جدی، بلکه نوعی طنز سرگرم‌کننده خواهد بود. این مجری همچنین در مورد دیدگاهش نسبت به آینده تلویزیون، مزایای دور شدن از کلارکسون و هموند، و این که چرا او هیچ‌وقت یک شرکت تهیه‌کننده برنامه‌های تلویزیونی تاسیس نکرده به بحث و گفتگو پرداخته است. با فیلیموشات همراه باشید.
خبرنگار: ایده ساختن برنامه «جیمز می: مرد ما در ژاپن» از کجا به ذهن آمازون رسید؟
جیمز می: باید بگویم که ما چند سال قبل این ایده را به مدیران BBC پیشنهاد دادیم و آنها پیشنهادمان را رد کردند. اما مدتی بعد دیدیم که بی‌بی‌سی این برنامه را با مجری‌گری سو پرکینز ساخت. این موضوع برای من بسیار ناراحت‌کننده بود. من چند بار به ژاپن رفته بودم و اگرچه تمامی این سفرها کاری بودند اما لذت سفر به ژاپن باعث شد عاشق این کشور شوم. هنگامی که من این ایده را با تام ویتر (کارگردان آثار قبلی جیمز می) مطرح کردم، او بسیار ذوق‌زده شد. من هنوز عاشق سفر به ژاپن بودم و دوست داشتم در مورد این کشور بیشتر بدانم و درباره آنجا برنامه بسازم. وقتی پیشنهاد ساخت این برنامه را به آمازون ارائه دادیم آنها گفتند که می‌توانم یک مجموعه شش‌قسمتی بسازم. برای آنکه مطمئن شوم، از آنها پرسیدم: «خب، پس من دارم میرم ژاپن. اوکی؟» آنها گفتند که از ایده این برنامه خوششان آمده است. درنتیجه ما راهی ژاپن شدیم.
خبرنگار: شما در تیم برنامه «گرند تور» همیشه از این که آمازون اجازه داد آزادی و خلاقیت داشته باشید صحبت کرده‌اید. آیا این آزادی برای خلاقیت در مورد پروژه‌های انفرادی‌تان هم وجود خواهد داشت؟
جیمز می: بله. آنها دخالتی در کار نداشتند. آنها با حسن نیت به ما اجازه دادند تا روش خود را برای ساخت برنامه اجرا کنیم. ما تازه‌کار نیستیم و مدت زیادی است که برای تلویزیون برنامه می‌سازیم؛ کاملاً می‌دانیم که در حال انجام چه‌کاری هستیم. پس آنها به ما اعتماد کردند و به‌هیچ‌وجه دخالتی در امور نداشتند. هنگامی که در حال ساخت برنامه بودیم آنها به مکان فیلمبرداری آمدند و از روند کار بازدید کردند، اما فکر می‌کنم تنها چیزی که می‌خواستند یک سفرنامه صادقانه از ژاپن بود. هنگامی که کار به اتمام رسید، به تماشای برنامه نشستند و پیشنهاداتی دادند. برخی از این پیشنهادات واقعاً مفید بودند و ما انجامشان دادیم. گاهی اوقات هم با پیشنهادات داده‌شده موافق نبودیم و آنها را عملی نکردیم. رابطه بسیار خوبی بین ما و آمازون وجود دارد.
خبرنگار: شما سه ماه در ژاپن بودید؟ به نظر می‌رسد این مدت برای یک برنامه سفرنامه‌ای زیاد باشد.
جیمز می: بله. برنامه‌ریزی ما یک سفر سه‌ماهه بود و صادقانه بگویم که همه‌چیز را به خوبی برنامه‌ریزی کرده بودیم. اما در دفاع از خود باید بگویم که وقتی برنامه را تماشا کنید خواهید دید که در هر قسمت از آن، صحنه‌های بیشتری را نسبت به حد معمول گنجانده‌ایم. ما کل کشور ژاپن را زیرورو کردیم. این کار تابه‌حال انجام نشده بود؛ بنابراین برخی مواقع به بیراهه می‌رفتیم. به نظرم، اگر یک‌بار دیگر این کار را انجام دهیم شاید بتوانیم کار را موثرتر و در زمان کمتر به اتمام برسانیم.
خبرنگار: آیا بودجه‌ای که آمازون در اختیار شما قرار داده بود این فرصت را برایتان مهیا کرد که زمان بیشتری صرف ساخت برنامه کنید؟
جیمز می: بله. بودجه‌ای که داشتیم زیاد بود اما فراموش نکنید که بخش اعظم این بودجه، صرف چیزهایی می‌شود که لازم نیست آنها را برای پخش‌کننده‌ها توضیح دهیم. برای مثال، فیلمبرداری ما برای برنامه «گرند تور» به‌صورت ۴K بود، این یعنی فیلمبرداری و صدابرداری پیچیده‌تر. بدین ترتیب، فضای ذخیره‌سازی بیشتری نیاز داشتیم و برای ارائه برنامه‌ای در سطح جهانی، پردازش بیشتری موردنیاز بود. همچنین باید دوبله و تهیه زیرنویس را نیز در نظر می‌گرفتیم. بنابراین بودجه اختصاص داده‌شده به‌طور کامل برای این سه ماه هزینه شد. اگرچه مقدار این بودجه زیاد بود اما اینطور نبود که ما در این سه ماه در بهترین هتل‌ها یا کشتی‌های تفریحی زندگی کنیم. ما درست همان کارهایی را کردیم که گردشگران انجام می‌دهند؛ نه‌تنها ولخرجی نکردیم بلکه این پول را بسیار متواضعانه صرف ساخت برنامه کردیم.
خبرنگار: اشاره کردید که سو پرکینز چند سال قبل برای شبکه بی‌بی‌سی وان سفرنامه ژاپن را ساخته است. این دو برنامه، قالب بسیار مشابهی دارند؛ چرا فکر می‌کنید که برنامه شما موفق خواهد شد؟ به نظرتان چه چیزهایی باعث می‌شود مخاطب، برنامه شما را تماشا کند؟
جیمز می: سوال خوبی است. من واقعاً نمی‌دانم که چرا مردم سفرنامه‌ها را تماشا می‌کنند. شناخت تاریخ، فرهنگ و مناظر زیبا دلایلی هستند که باعث می‌شوند خود من یک سفرنامه را تماشا کنم. ایده سفرنامه این است که شما مخاطب را در کنار خود به سفر ببرید تا آنها نیز بتوانند حس شما را تجربه کنند. رفتن به ژاپن برای سه ماه، چیزی نیست که اکثر مردم قادر به انجام آن باشند. ما بسیار خوش‌شانس بودیم که این موقعیت نصیبمان شد. به نظرم وقتی شما سفرنامه ژاپن را تماشا می‌کنید، جادوی تلویزیون باعث می‌شود حس کنید که خودتان به این سفر رفته‌اید.
فکر می‌کنم برنامه ما در مقایسه با برنامه قبلی، تفاوت‌هایی دارد؛ زیرا قالب برنامه ما آزادتر است و نوعی نشاط در آن جریان دارد. هیچ‌چیز حذف نشده یا تغییر نکرده است، طوری که ممکن است شما شاهد بحث‌وجدل یا خرابکاری‌هایمان هم باشید. باید بگویم که رابطه دوستی ما در گروه بسیار عمیق است. مسلماً برنامه‌ریزی کرده‌ایم که مجموعه‌ای از کارها را انجام دهیم و افراد خاصی را ملاقات کنیم اما برخی از چیزهایی که در برنامه خواهید دید چیزهایی هستند که به‌طور اتفاقی رخ داده‌اند.
ما قصد نداریم چیزهایی خارق‌العاده را به تصویر بکشیم. درواقع یک سفر عادی و انجام کارهای معمولی به‌قدری جذاب هستند که می‌توان از آنها فیلم گرفت و در برنامه گنجاند. حتی اتفاقاتی که در هتل یا یک فروشگاه معمولی رخ دادند را هم در برنامه قرار دادیم. دلیل جذابیت این چیزها، چالش‌برانگیز بودنشان است. با تماشای این صحنه‌ها، شما نگاه دیگری به فعالیت‌های روزمره خود خواهید داشت. هدف ما این نیست که فقط به معابد تاریخی و مراسم‌های سنتی ژاپن بپردازیم. این چیزها همیشه در ژاپن هستند و شکی در زیبا بودنشان نیست، اما واقعیت این است که اگر شما برای تعطیلات به ژاپن سفر کنید، زمان زیادی را تنها صرف نگاه کردن به خیابان‌های توکیو، مغازه‌ها، و نودل‌فروشی‌ها خواهید کرد. شما مجذوب این تجربه خواهید شد. این یک تور مطالعاتی یا یک تجربه دانشگاهی نیست. برنامه ما نگاهی طنزآمیز به روش زندگی در ژاپن دارد.
خبرنگار: به نظر می‌رسید که «سفر بزرگ» یک تلاش همه‌جانبه از سوی هر سه مجری آن باشد؛ تا این که تصمیم گرفتید روند کار را تغییر دهید. این که زمانی را برای ساخت برنامه‌های مجزا اختصاص داده‌اید، چه حسی دارد؟
جیمز می: من به‌شخصه حس خوبی دارم. منظورم این است که من حتی در دوران برنامه «تخته‌گاز» یا «Top Gear» هم عادت داشتم برنامه‌های شخصی خودم را بسازم. صادقانه بگویم که این کار خیلی برای من دشوار بود. من جوان بودم و همیشه اولویت ما برنامه «تخته‌گاز» بود. زمانی که در آمازون ساخت برنامه «گرند تور» را آغاز کردیم از بسیاری جهات خلاقیت بیشتری داشتیم. ما دائماً می‌خواستیم استاندارد کاری خود را ارتقا دهیم. ساخت فیلم، به زمان بیشتری نیاز دارد و باعث خواهد شد تا از همدیگر دور شویم. باید بیشتر برنامه‌ریزی کنیم تا به‌موقع بتوانیم برنامه‌های شخصی‌مان را تحویل دهیم. بنابراین این روند جدید، به‌عنوان مجموعه ویژه «گرند تور» چیزی خواهد بود که همه دوست خواهند داشت. ما مطمئن هستیم که اینطور می‌شود. این برای مخاطبان هم بهتر است تا فرصتی پیدا کنند که ما را به‌صورت جداگانه ببینند.
خبرنگار: من با اندی ویلمن، تهیه‌کننده اجرایی «سفر بزرگ» صحبتی داشتم و او گفت که اگر شما برای مدتی زمان کمتری را در کنار هم بگذرانید خلاقیت و نشاط بیشتری خواهید یافت.
جیمز می: من فکر می‌کنم که این حرف کاملاً درست است؛ برای مثال، وقتی من برنامه «ملوان‌ها» یا «Seamen» را تماشا کردم، اولین باری بود که جرمی را پس از سه یا چهار ماه می‌دیدم. اما بعداً وقتی او را از نزدیک دیدم گفتم: «اَه. دوباره تو». منظورم این است که اگرچه ما رابطه بسیار خوبی با همدیگر داریم اما این دوری می‌تواند مفید باشد برای این که طراوت شوخی‌هایمان را حفظ کنیم.
خبرنگار: برای ساخت برنامه «مرد ما در ژاپن» شما دوباره با تام ویتر همکاری کردید. آیا وسوسه نشدید که مسیر شخصی خود را دنبال کنید یا همانند ریچارد هموند برای تولید برنامه‌های شخصی خودتان سرمایه‌گذاری کنید؟
جیمز می: نه. من تاجر نیستم. هموند مهارت بالایی در تجارت دارد اما من برای این کار ساخته نشده‌ام. اگر بخواهم مؤدبانه بگویم، سطح فهم من از تجارت افتضاح است.
خبرنگار: اما شما می‌توانید چند کارشناس را برای مشاوره استخدام کنید…
جیمز می: بله، متوجه این موضوع هستم. اما همیشه اینطور فکر می‌کردم که وقتی برای مسائل حقوقی، امور تولید، سرپرستی دفتر و مسائل تجاری اشخاصی را استخدام کنم، نسبت به این افراد مسئولیت خواهم داشت. باید ساختمانی را برای آنها فراهم کنم و همیشه نگران جریان نقدینگی باشم و این کار حتی حس خوبی به من نمی‌دهد؛ زیرا من درواقع به یک مدیر تبدیل شده‌ام. بنابراین واقعاً مطمئن نیستم که داشتن یک شرکت تولید برنامه تلویزیونی چه مزایایی خواهد داشت و آیا این مزایا را دوست دارم یا نه. احتمالاً اگر این برنامه موفق و مشهور شود، دیگر در تلویزیون نخواهم بود و به یک تاجر تبدیل می‌شوم. من واقعاً تجارت را دوست ندارم. تجارت برای من آزاردهنده است.
خبرنگار: شما حقوق برنامه را در اختیار خواهید داشت، اما با رشد روزافزون سرویس‌های استریمینگ این موضوع بسیار مبهم شده است…
جیمز می: بله. من به مدت ۱۰ سال برای شرکت پلام پیکچرز برنامه می‌ساختم. در گذشته، وقتی کار ساخت برنامه به اتمام می‌رسید آن را به پخشکننده تحویل می‌دادیم و آنها اجازه داشتند برای چند مرتبه که از قبل در مورد تعداد آن به توافق رسیده‌بودیم برنامه را پخش کنند. پس از آن که پخش برنامه به تعداد معین می‌رسید، شما اجازه داشتید برنامه را به فروش برسانید. برای مثال، وقتی پخش برنامه «Man Lab» از شبکه بی‌بی‌سی دو به اتمام رسید، ما آن را به کشورهای استرالیا، ژاپن و آلمان فروختیم. این کار باعث می‌شد درآمد بیشتری از فروش مجدد برنامه کسب کنیم.
اما حالا روند کار با آمازون متفاوت است؛ آنها عملاً برنامه شما را به‌طور کامل خریداری می‌کنند زیرا در سرتاسر جهان پخش خواهد شد. البته در مورد مبلغ خرید، سخاوتمندی زیادی دارند. اگر یک شرکت تولیدکننده برنامه داشتم شاید سود بیشتری نصیبم می‌شد اما این احتمال هم وجود داشت که ورشکسته شوم و خانه‌ام را از دست بدهم. امیدوارم هموند در کار خود موفق باشد. به نظر می‌رسد که شرایط خوبی دارد اما من به او حسادت نمی‌کنم.
خبرنگار: شما بیش از یک دهه با کمپانی پلام پیکچرز همکاری داشته‌اید. رابطه شما با آنها چگونه است؟
جیمز می: خب، اولین باری که با آنها آشنا شدم از طریق مدیربرنامه‌هایم بود. آنها با BBC همکاری می‌کردند و این باب آشنایی ما بود. زمانی که به من پیشنهاد همکاری دادند، به دفترشان رفتم و در نگاه اول حس کردم که آدم‌های خوبی هستند. آنها ایده من را دوست داشتند و البته خودشان هم چند ایده برای همکاری دادند. باقی چیزها به‌مرور اتفاق افتاد. اگرچه شرکت آنها کوچک است اما شخصیت خوبی دارند؛ به‌هیچ‌وجه مغرور یا ترسناک نیستند. آدم‌های خوبی هستند که زمان خود را برای ساخت برنامه‌های تلویزیونی خوب صرف می‌کنند. این چیزی است که من واقعاً دوست دارم انجام دهم. حالا ۵۷ سال سن دارم و برای جاه‌طلب بودن خیلی پیر شده‌ام. این روزها به یک آدم ساده و معمولی تبدیل شده‌ام. تنها چیزی که نیاز دارم خوردن غذاهای خوب، فرصتی برای بیان نظرات و استراحت است.
خبرنگار: به نظرتان این روزها برای ساخت برنامه تلویزیونی فرصت بهتری فراهم شده است؟
جیمز می: تلویزیون به طرز خارق‌العاده‌ای دموکراتیک شده است؛ کانال‌های زیادی تاسیس شده‌اند و الان هرکسی می‌تواند برنامه بسازد. به لطف یوتیوب، ویمئو و سرویس‌های دیگر، شما می‌توانید با دوربین خودتان یک برنامه تلویزیونی بسازید. امروزه برنامه‌سازی دیگر چیزی منحصربه‌فرد نیست.
شاید در دهه ۷۰ یا ۸۰، برنامه‌سازی تنها منحصر به چندنفری بود که در تلویزیون بودند و زندگی برای آنها پرزرق‌وبرق و مسحورکننده بود. اما دنیای مدرن همیشه بهتر بوده است. من فکر می‌کنم تلویزیون اکنون هم برای بیننده و هم برای تولیدکننده قابل‌دسترس‌تر شده است.
خبرنگار: آیا فکر می‌کنید در این دوران تقاضای مردم برای محتوا به اوج خود رسیده است؟
جیمز می: نه، منظور من این نبود. منظورم این بود که همه‌چیز با سرعت بالا در حال پیشرفت است و نتیجه پیشرفت، این خواهد بود که در آینده مردم برای یک نفر دیگر برنامه تلویزیونی خواهند ساخت؛ درست همانطور که حالا آنها برای همدیگر کارت‌پستال یا ایمیل ارسال می‌فرستند. همه مردم در این موضوع نقش خواهند داشت و همه، چیزی منحصربه‌فرد برای تماشا دارند.
اما چیزهای دیگر به قوت خود باقی می‌مانند. مثلاً آمازون کارهای بزرگی در مورد فوتبال، پخش زنده مسابقات ورزشی، اخبار و مناظرات سیاسی کرده است. این چیزها همیشه مخاطب عام دارند. از آنجا که ما یک انتخابات پیش رو داریم مردم دوست دارند تا در مورد آن برنامه تماشا کنند. چیزهایی مثل انتخابات، ترور افراد مشهور، فینال جام جهانی و فرود آمدن انسان روی ماه همیشه برای عموم مردم جذاب هستند. واقعاً نمی‌دانم این‌گونه برنامه‌ها چطور قابل‌تغییر هستند.
خبرنگار: برنامه‌های زیادی در حال پخش هستند؛ چه طور زمان خود را برای تماشای آنها مدیریت می‌کنید؟ تماشای چه برنامه‌هایی را دوست دارید؟
جیمز می: من اصلاً نمی‌توانم این کار را مدیریت کنم. همیشه تعجب می‌کنم که مردم چطور برای دیدن این همه برنامه تلویزیونی وقت دارند. بدیهی است که من همیشه در حال تماشای برنامه‌های آمازون هستم. همچنین گاهی اوقات نت‌فلیکس نگاه می‌کنم و دلیل آن هم علاقه من به سریال «تاج» است. زمان زیادی را در یوتیوب می‌گذرانم و برنامه‌های تلویزیونی آماتور را نگاه می‌کنم. تماشای برنامه‌های مربوط به تاریخ و هوانوردی سرگرمی موردعلاقه من است. همچنین تماشای ویدئوهایی که در آنها مردم از چوب یا فلز چیزی می‌سازند، یا نقاشی می‌کنند را دوست دارم. من آثار یک فرد ژاپنی را دنبال می‌کنم که با آبرنگ نقاشی‌های فوق‌العاده‌ای می‌کشد و از روند کار فیلم می‌گیرد. اغلب اوقات، تا نیمه‌شب بیدار هستم و با آیپد ویدئوهای یوتیوب را نگاه می‌کنم.
آمازون هنوز از پیشنهاد جدید من خبر ندارد اما قصد دارم به آنها پیشنهاد دهم که در کنار تمام برنامه‌های تلویزیونی‌شان مانند مسابقات ورزشی زنده، فیلم‌های درام و …. می‌توان سری جدید برنامه «Man Lab» را نیز پخش کرد. این برنامه قصد دارد مهارت‌های سنتی افراد را نشان دهد که به‌واسطه دنیای مدرن در حال فراموشی هستند. این برنامه در زمان خود بسیار محبوب بود پس چرا در آمازون محبوب نباشد؟
خبرنگار: آیا قصد دارید خودتان هم بخشی از این برنامه باشید یا فقط می‌خواهید ایده پردازی کار از شما باشد؟
جیمز می: من به‌شخصه ساختن چیزها را دوست دارم. دوست دارم همراه با دوستان قدیمی‌ام همانند سیمی (سیمئون اوکلی) چیزهایی بسازیم و از آنها فیلم بگیریم. این برنامه عالی خواهد شد و باید دیوانه باشند که پیشنهادم را رد کنند.
خبرنگار: پس این چیزی است که در کوتاه‌مدت قصد دارید پروژه ساختش را کلید بزنید؟
جیمز می: دقیقاً نمی‌دانم که این پروژه چه زمانی شروع خواهد شد اما در مقطعی از آینده قصد داریم این برنامه را بسازیم. ما، من و تام، چندین ایده نیمه‌کامل در ذهن داریم که باید روی آنها کار کنیم. امیدوارم که قبل از بازنشستگی بتوانم همه آنها را تکمیل کنم. اما این نیز ممکن است که به‌آرامی خود را کنار بکشم، یک گلخانه تاسیس کنم و زندگی‌ام را ادامه دهم.
خبرنگار: برنامه‌های بعدی شما چه خواهند بود؟ شما به‌تازگی قسمت ویژه‌برنامه «گرند تور: ماداگاسکار» را فیلمبرداری کرده‌اید؛ آیا پروژه بعدی خود با آمازون را آغاز کرده‌اید؟ یا قصد دارید بعد از پخش برنامه «مشکل بزرگ در مدلسازی بریتانیا» با عنوان اصلی «Big Trouble In Model Britain» آثار بیشتری برای بی‌بی‌سی تولید کنید؟
جیمز می: مدتی است که از بی‌بی‌سی خبر ندارم و نمی‌دانم که آیا برنامه‌ای دارند یا خیر. اما در آمازون، مدیران منتظر نتیجه برنامه من در ژاپن هستند. آنها می‌خواهند بدانند که برنامه موفق خواهد شد یا خیر تا برای آینده تصمیم‌گیری کنند. احتمال ساخت یک سفرنامه دیگر نیز وجود دارد. همچنین برنامه «گرند تور» ادامه خواهد یافت. من چند ایده جدید برای قسمت‌های بعدی دارم. فردی به من پیشنهاد داده است که یک کتاب آشپزی بنویسم؛ به نظر ایده مسخره‌ای می‌آید پس شاید آن را انجام دادم.
خبرنگار: آیا درباره مقصد بعدی فکر کرده‌اید؟ دوست دارید در ادامه به کدام کشور بروید؟
جیمز می: نمی‌دانم. من فکر می‌کنم که سفر به هر کشوری می‌تواند جذاب باشد، اما چیزی در اعماق وجودم دوست دارد که مقصد بعدی انگلستان باشد؛ زیرا دقیقاً می‌دانم که چه چیزهایی پیش رو دارم و در مورد چه چیزهایی باید صحبت کنم، اما آمازون فکر می‌کند که این برنامه جذاب نخواهد شد. به نظرم وقتی بینندگان ژاپنی یا چینی این برنامه را ببینید، انگلستان برای آنها جذاب خواهد بود. آمریکا نیز جزو گزینه‌های من است اما آنها می‌خواهند من به جایی بروم که چالش‌برانگیزتر باشد. شاید کشورهای آسیایی، آمریکای جنوبی، استرالیا نیز گزینه‌های خوبی باشند. منظورم این است که من هیچ‌وقت در مالزی نبوده‌ام. احتمالاً مکان‌های دیدنی زیادی وجود دارد که باید از آنها دیدن کنم. من آدم سختگیری نیستم، بنابراین احتمالاً هر کشوری می‌تواند یک تجربه خوب برایم باشد.
تریلر رسمی سفر جیمز می و برنامه «گرند تور» به ژاپن را در فیلیمو شات ببینید:
منبع: Deadline
