بهترین فیلم های «هری پاتر»؛ از سنگ جادو تا جنایات گریندل‌والد

نزدیک به دو دهه از اکران اولین فیلم «هری پاتر» می‌گذرد و شاید همه‌ ما چندین بار تک‌تک فیلم‌های این مجموعه را دیده باشیم؛ اما چرا این داستان نه تکراری می‌شود و نه خسته‌کننده؟ موفقیت مجموعه فیلم های «هری پاتر» تا حد زیادی مدیون دنیای غنی و جذابی است که جی. کی. رولینگ، نویسنده کتاب‌های «هری پاتر»، خلق کرده است. ماجراجویی‌های هری پاتر و نیوت اسکمندر در جهان شگفت‌انگیز جادو الهام‌بخش بسیاری از انسان‌ها شده‌اند؛ ماجرا‌هایی که هنوز هم می‌توانند برای مخاطبان جدید سینما هیجان‌انگیز باشند. از مدرسه هاگوارتز و خانه خانواده ویزلی گرفته تا کوچه دیاگون و هاگزمید، فیلم های «هری پاتر» و جانوران شگفت‌انگیز فضایی برای غرق شدن در زمان خلق کرده‌اند؛ فضایی مملو از ماجرا‌های پر رمز و راز، شخصیت‌های دوست‌داشتنی و حماسه‌ی تقابل خیر و شر. اما بهترین فیلم این دنیا کدام است؟ در رتبه‌بندی مجموعه فیلم‌های «هری پاتر» با فیلیمو شات همراه باشید.

---

۱۰- «جانوران شگفت‌انگیز: جنایات گریندل‌والد»

اگرچه نمی‌خواهم این مقاله را با انرژی منفی آغاز کنم، اما قسمت دوم فیلم «جانوران شگفت‌انگیز» به شکل ناامید‌کننده‌ای بی‌زرق‌وبرق بود. ادی ردمین بار دیگر توانست نقش نیوت اسکمندر، یک قهرمان نامتعارف را به خوبی ایفا کند. در این قسمت شاهد ورود ماجرا به دنیای هاگوارتز بودیم و نکته برجسته، حضور جود لا در نقش دامبلدور جوان و جذاب بود. اما جنایتی که واقعاً در این قسمت شاهدش بودیم، نبود اتفاقات هیجان‌انگیز بود؛ فیلمنامه جی. کی. رولینگ نتوانست در شخصیت‌پردازی گلرت گریندل‌والد (با بازی جانی دپ) آن‌چنان که باید حس یک ابرجادوگر خبیث را به مخاطب منتقل کند.
به نظر می‌رسد خالقان این مجموعه قصد دارند جزئیات بیشتر را در قسمت‌های فاش کنند. فضای تیره‌وتار ایجادشده به‌واسطه فراخوان اجتماع جادوگران در پاریس، حس گیج‌کننده پیچ‌وتاب‌های شجره خانوادگی و غافلگیری مخاطب با حرکت یک قهرمان به سمت تاریکی، تنها مسائل ارزشمند این قسمت بودند. بااین‌حال، «Fantastic Beasts: The Crimes Of Grindelwald» در دقایق پایانی بیننده را مجاب می‌کند که برای تماشای قسمت سوم منتظر بماند.

۹- «جانوران شگفت‌انگیز و زیستگاه آن‌ها»

بدون اشاره به هاگوارتز، اولین قسمت از مجموعه فیلم‌های «جانوران شگفت‌انگیز» شباهت زیادی به حماسه «هری پاتر» ندارد اما بااین‌حال داستان نیوت اسکمندر و جانوران عجیبش، به شیوه مخصوص خود سعی دارند برای مخاطب جذاب باشند. نیوت یک جادوگر درونگرا در حوزه جانورشناسی است که انتخاب آن به‌عنوان نقش اصلی داستان ریسک زیادی داشت؛ کاراکتر او در عوض ویژگی‌های سنتی یک قهرمان ترجیح می‌دهد با همدلی مشکلات را حل کند. نقطه قوت فیلمنامه جی. کی. رولینگ در این فیلم همراه کردن نیوت با سه شخصیت جذاب است: تینا گلدستین (با بازی کاترین واترستون)، کویینی گلدستین (با بازی آلیسون سودول) و جیکوب کوالسکی (با بازی دن فوگلر).
جانورانی که در این دنیا خلق شده‌اند نیز به‌اندازه کاراکترها زیبا و بامزه هستند؛ برای مثال نیفلر (برقک) که یک جانور پوزه‌دراز بریتانیایی است و علاقه شدیدی به اجسام براق دارد محبوبیت زیادی در میان هواداران مجموعه فیلم های «هری پاتر» پیدا کرده است. از دیگر جانوران شگفت‌انگیز این مجموعه می‌توان به بوتراکل (موجودی سبزرنگ شبیه به یک شاخه کوچک از درخت)، مرغ طوفان (پرنده‌ای با سر عقاب و بال‌های قدرتمند که ما را به یاد هیپوگریف می‌اندازد)، شیطان لغزنده (ترکیبی از یک خزنده و پروانه غول‌پیکر)، دمیگویز (اورانگوتانی با موهای نقره‌ای که می‌تواند نامرئی شود) و اوکامی (ترکیبی از اژدهایان و پرندگان که می‌تواند اندازه خود را تغییر دهد) اشاره کرد.

«Fantastic Beasts and Where to Find Them» جایی در میانه یک ماجراجویی مستقل و اساس حماسه‌ای طولانی گرفتار شده است. داستان این فیلم در نیویورک سال ۱۹۲۶ روایت می‌شود اما طراحی این شهر در آن دوران، آنطور که انتظار می‌رفت خیره‌کننده نیست. همچنین حذف کاراکتر پرسیوال گریوز با بازی کالین فارل برای باز کردن راه گریندل‌والد با بازی جانی دپ موجب ناامیدی مخاطبان شده است. بااین‌حال، رولینگ با معرفی شخصیت کریدنس بربون (با بازی ازرا میلر) پیوندی میان این فیلم و فیلم‌های «هری پاتر» ایجاد کرده است؛ او نیز همچون هری یک بچه یتیم با قدرت جادویی شگفت‌انگیز است که در جستجوی اصل و نسب خود می‌گردد اما این کار عواقب خطرناکی برای او به دنبال دارد.

۸- «هری پاتر و تالار اسرار»

درست همانند قسمت اول، «Harry Potter and the Chamber of Secrets» سرشار از جذابیت‌های کودکانه است. پرواز رون و هری با ماشین پرنده، آشنایی با دوبی، و کنت برانا در نقش استاد گیلدوری لاکهارت باشکوه و البته لاف‌زن، تنها بخش‌های کوچکی از دومین رمان سرگرم‌کننده جی. کی. رولینگ هستند. «تالار اسرار» با ۱۶۱ دقیقه، طولانی‌ترین قسمت مجموعه فیلم‌های «هری پاتر» است اما نتوانسته تمام موضوعاتی که در کتاب مطرح شده را روایت کند. درواقع، این اثر آخرین فیلم این مجموعه بود که سعی داشت داستان را کاملاً مطابق با اتفاقات کتاب جلو ببرد. اگرچه در این فیلم هاگوارتز از همیشه صمیمی‌تر است اما ماجرای تالار و باسیلیسک به‌خودی‌خود برای مجذوب‌کردن مخاطب کافی هستند؛ جذابیتی که تا حد زیادی مدیون جیسون آیزکس برای بازی در نقش لوسیوس مالفوی و صداپیشگی باسیلیسک است.

۷– «هری پاتر و سنگ جادو»

باید اعتراف کرد کریس کلمبوس به‌اندازه کافی در طول دوران حرفه‌ایش مورد تحسین قرار نگرفته است، به‌خصوص برای ساخت اولین فیلم «هری پاتر». او به خوبی توانست الگویی برای ادامه مسیر ترسیم کند و دنیای جادویی جی. کی. رولینگ را با وضوح تمام و به طرزی دوست‌داشتنی به تصویر بکشد. «Harry Potter And The Philosopher’s Stone» شاید داستانی‌ترین فیلم این مجموعه باشد که مضامینی همچون شادی و تحقق آرزوها را برجسته می‌کند.
اگرچه دنیل ردکلیف، روپرت گرینت و اما واتسون در آن زمان بازیگر حرفه‌ای نبودند اما تماشای آنها در نقش هری، رون و هرماینی قلب بیینده را سرشار از حسی لذت‌بخش می‌کند. از همان ابتدا، کلمبوس سنگ‌بنای این مجموعه را به شکلی دقیق بنا کرد: حس مدرسه هاگوارتز، درخشندگی قطار هاگوارتز اکسپرس و اولین آشنایی با کوچه دیاگون؛ تمام این‌ها همراه با موسیقی بی‌نظیر جان ویلیامز معرکه از آب در آمده است. نتیجه‌ این ترکیب، فضایی گرمتر از آتش شومینه سالن عمومی گروه گریفیندور در قلب این سه کودک است که ما را به پیگیری داستان آنها در آینده دعوت می‌کند.

۶- «هری پاتر و یادگاران مرگ- قسمت اول»

قسمت اول «هری پاتر و یادگاران مرگ» سعی دارد تمام آن‌چه طی شش فیلم ابتدایی «هری پاتر» مطرح شده بود جمع‌بندی کند. اما چیزی که کمبود آن در این فیلم حس می‌شود عدم رخ دادن اتفاقات مهم است و باید گفت این قسمت بیشتر سعی دارد فضا را برای اتمام حماسه «هری پاتر» مهیا کند. اگرچه این موضوع شاید از برخی جهات یک نقطه‌ضعف محسوب شود اما از جهات دیگری به داستان کمک کرده است؛ حالا زمان برای شخصیت‌پردازی بیشتر کاراکترها فراهم شده است. سازندگان مجموعه فیلم‌های هری پاتر تصمیم گرفتند کتاب «هری پاتر و یادگاران مرگ» را به دو قسمت مجزا تقسیم کنند و باید گفت این تصمیم نتیجه بسیار خوبی داشته است. با اضافه شدن زمان، مخاطب بهتر می‌تواند احساسات این سه دوست در جستجوی راه نجات، بدون آن که بدانند گام بعدی‌شان چیست، را درک کند.
همانند کتاب، فیلم نیز از ساختار روایی، دور از مدرسه هاگوارتز رنج می‌برد اما در غوطه‌ور ساختن سه قهرمان محوری داستان در یک حماسه گسترده چنان کیفیتی ارائه می‌دهد که در هیچ‌کدام از مجموعه فیلم های «هری‌پاتر» شاهدش نیستیم. علاوه بر این، «Harry Potter and the Deathly Hallows – Part 1» چند سکانس استثنائی دارد: سکانس انیمیشنی داستان سه برادر که به طرزی جادویی خیره‌کننده است؛ سکانس خوردن معجون تغییرشکل که یکی از خنده‌دارترین صحنه‌های این مجموعه فیلم محسوب می‌شود؛ و سکانس پایانی مربوط به ابرچوبدستی که یکی از ترسناک‌ترین صحنه‌های «هری پاتر» است.

۵- «هری پاتر و شاهزاده دورگه»

«هری پاتر و شاهزاده دورگه» روایتگر ماجراهای این دنیا، قبل از کتاب آخر است؛ جایی که ما رفته‌رفته از محوریت مدرسه هاگوارتز خارج می‌شویم و با قدرت‌گیری دوباره لرد ولدمورت، تاریکی روزبه‌روز بیشتر می‌شود. با گذشت پنج فیلم از مجموعه فیلم‌های «هری پاتر»، حالا سه قهرمان ما به بلوغ رسیده‌اند. اگرچه این موضوع باعث می‌شود گاهی از فضای شیرین کودکی خارج شویم اما در هر سنی که باشید از این داستان لذت خواهید برد.
در «Harry Potter and the Half-Blood Prince» ما در کلاس‌های معجون‌سازی پروفسور اسلاگهورن شرکت می‌کنیم، شاهد مسابقات کوئیدیچ بیشتری هستیم و سعی داریم سر از کار دراکو مالفوی در اتاق نیازمندی‌ها دربیاوریم. اگرچه بخش‌های مربوط به خانه گانت و گذشته تام ریدل در فیلم نمایش داده نشده‌اند اما دیوید ییتس، کارگردان چهار قسمت از مجموعه فیلم‌های «هری پاتر» و «جانوران شگفت‌انگیز»، چشم‌اندازی رضایت‌بخش به قسمت‌های اصلی داستان ارائه داده است. در پایان این قسمت شاهد مرگی دلخراش هستیم که نه‌تنها جسارت قاتل، بلکه جسارت کارگردان در نمایش آن ستودنی است.

۴- «هری پاتر و محفل ققنوس»

دیوید ییتس در ادغام زندگی بدبختانه هری در میان مشنگ‌ها و ماجراجویی‌هایش به‌عنوان یک جادوگر، استعداد بی‌نظیری دارد. «محفل ققنوس» اولین فیلم از مجموعه فیلم‌های «هری پاتر» است که توسط استیو کلاوز نوشته نشده و مایکل گلدنبرگ در عوض او وظیفه نویسندگی فیلمنامه را بر عهده داشته است. در این فیلم شاهد تشکیل دوباره محفل ققنوس هستیم؛ محفلی که برای مبارزه با لرد ولدمورت ایجاد شده است. همچنین در این قسمت با وزارت سحر و جادو آشنا می‌شویم؛ وزارتی که برخلاف وظایفش، آن‌چنان که باید بازگشت ولدمورت را جدی نگرفته و همین موضوع باعث اتفاقاتی هولناک در خانواده هری می‌شود.
یکی از سوالاتی که همیشه ذهن هواداران دنیای جادوگری جی. کی. رولینگ را مشغول کرده مقایسه قدرت جادوگری ولدمورت و دامبلدور است. در پایان این فیلم، شاهد دوئل آنها بودیم؛ دوئلی که یکی از جذاب‌ترین سکانس‌های این فیلم و شاید کل مجموعه فیلم‌های «هری پاتر» را خلق کرده است. علاوه بر این، بازی بی‌نقص ایملدا استنتون در نقش دلورس آمبریج ما را با یکی از منفورترین کاراکتر‌های تاریخ سینما روبرو کرده است؛ یک زن روانی با لباسی صورتی که شاید بیشتر از ولدمورت منفور باشد. بیش از این قصد نداریم داستان را لو دهیم اما «Harry Potter And The Order Of The Phoenix» یکی از بهترین آثار اقتباسی از روی یک کتاب لقب گرفته است.

۳- «هری پاتر و یادگاران مرگ – قسمت دوم»

هفت فیلم قبلی تمام سعی خود را کردند تا فضا را به خوبی برای نبرد نهایی آماده کنند و خوشبختانه «هری پاتر و یادگاران مرگ – قسمت دوم» آنها را ناامید نکرده است. صرف‌نظر از فرار مهیج از بانک گرینگوتز به‌وسیله اژدها، محور اصلی این فیلم حول نبرد هاگوارتز می‌چرخد؛ جایی که انبوهی از جادوگران سیاه به قلعه‌های هاگوارتز حمله‌ور شده‌اند و در حالی که هری، رون و هرماینی با ناامیدی به دنبال آخرین جان‌پیچ هستند، دیگر قهرمانان ما باید از هاگوارتز دفاع کنند. از داستان غم‌انگیز سوروس اسنیپ گرفته تا شجاعت نویل، «Harry Potter and the Deathly Hallows – Part 2» لحظات تأثیرگذار را تنها به هری پاتر اختصاص نداده است. برخلاف اکثر فیلم‌های «هری پاتر»، این قسمت می‌توانست زمان بیشتری داشته باشد تا شاهد مرگ ناگهانی برخی از شخصیت‌های محبوبمان نباشیم.

۲- «هری پاتر و زندانی آزکابان»

«هری پاتر و زندانی آزکابان» یکی از بهترین قسمت‌های این مجموعه است اما دلیل آن تنها این واقعیت نیست که ماجرای این قسمت برخلاف آثار قبلی و بعدی، پیرامون لرد ولدمورت روایت نمی‌شود. آلفونسو کوارون نامی است که می‌تواند به‌تنهایی سطح یک فیلم را چندین درجه ارتقا دهد. او پس از ساخت فیلم‌هایی همچون «آرزو‌های بزرگ» («Great Expectations») و «پرنسس کوچک» («A Little Princess») به‌عنوان کارگردان سومین قسمت از مجموعه فیلم های «هری پاتر» انتخاب شد. فیلم او ظرافت‌های بیشتری نسبت به دو قسمت قبلی دارد و حسی ناخوشایند از استعداد و طنز را در روح هاگوارتز و ساکنانش دمیده است.
نوآوری‌های بصری کوارون، برای مثال اتوبوس شوالیه در ابتدای فیلم، تأثیر زیادی در شخصیت‌پردازی کاراکتر‌ها دارد. ماجراهایی که بین هری و پروفسور لوپین (با بازی دیوید تیولیس) رخ می‌دهد به خوبی توسط هر دو بازیگر اجرا شده‌اند. دمنتور‌ها هنوز هم همانند گذشته وحشتناک هستند؛ گری اولدمن به خوبی از پس نقش سیریوس بلک برآمده و اقتباس از سفر زمانی فیلم «بازگشت به آینده قسمت 2» هوشمندی و هیجان فیلم را دوچندان کرده است. البته اشکالاتی هم وجود دارند؛ برای مثال آنچنان که باید در مورد هویت گرگینه‌ها، پیتر پتیگرو، پدفوت (سگ سیاهی که سیریوس بلک به آن تبدیل می‌شد) و پرونگز (گوزن نورانی که نماد جیمز پاتر بود) توضیح داده نشده است. اما بااین‌حال، «Harry Potter And The Prisoner Of Azkaban» یکی از محبوب‌ترین قسمت‌های این مجموعه است.

۱- «هری پاتر و جام آتش»

چهارمین قسمت از مجموعه فیلم های «هری پاتر» یک سروگردن هیجان‌انگیزتر از بقیه است. در این قسمت، شاهد برگزاری یک مسابقه پر از صحنه‌های اکشن هستیم: چند اژدها، گروهی از پری‌های دریایی و رابرت پتینسون با موهای جذابش می‌توانند قلب هر تماشاگری را تسخیر کنند و «جام آتش» تمام این‌ها را در خود جای داده است. تک‌تک سکانس‌های اکشن این فیلم، متمایز از بقیه در فاصله‌ای منظم بیننده را به تحسین وا می‌دارند. مایک نیوول، کارگردان آثاری همچون «چهار عروسی و یک تشییع جنازه» («Four Weddings and a Funeral») به خوبی توانسته از تجربیاتش برای خلق فضاهای رمانتیک و بامزه استفاده کند و ما را درگیر مسائل عشقی بین هرماینی، رون، هری و چو چانگ کند.
صحنه پایانی «هری پاتر و جام آتش» که طی آن شاهد تولد دوباره لرد ولدمورت هستیم تمام اتفاقات چهار فیلم بعدی را به جریان می‌اندازد؛ سکانسی دلهره‌آور که رالف فاینز در نقش لرد ولدمورت از چهره خود پرده‌برداری می‌کند. از دیگر بازیگران موفق این قسمت می‌توان به برندون گلیسون در نقش مودی چشم باباغوری اشاره کرد. «Harry Potter and the Goblet of Fire» را می‌توان نقطه عطف این حماسه نامید؛ جایی که هری پاتر دیگر یک بچه نیست و حالا باید برای نجات دنیا مبارزه کند.

---

منبع: Empire Online