نقد و بررسی فیلم وضعیت خوب
فیلم «وضعیت خوب»، شخصیت زنی جوان را به تصویر کشیده است که سعی دارد راه زندگی خود را پیدا کند.
لیلیان (با نقش‌آفرینی گریس ون پاتن) یک دختر جذاب، زیبا و دانش‌آموخته است. او پس از جدایی از دوست‌پسرش (با بازی گری ریچاردسون) با یک نویسنده گوشه‌گیر به نام جولیا پرایس (با بازی امیلی مورتیمر) زندگی می‌کند. این دو نفر خیلی زود با یکدیگر درگیر می‌شوند و بحث و جنگ لفظی آنها در دفتر خاطرات لیلیان بیشتر می‌شود. برای نقد و بررسی فیلم وضعیت خوب با فیلیمو شات همراه باشید.
داستان در منطقه مستقل نیویورک روایت می‌شود و این دو کاراکتر، به‌مرورزمان و با خواندن آهنگ و نواختن ساز یوکلیلی به همدیگر نزدیک می‌شوند. کارگردان «وضعیت خوب»، دالی ولز، پیش‌ازاین در سریال «دال و ام» با امیلی مورتیمر به‌عنوان کارگردان و بازیگر همکار بوده است. فیلم «وضعیت خوب» همانند «هرگز می‌توانی مرا ببخشی؟» با بازی ملیسا مک کارتی، شخصیت زنی جوان را به تصویر کشیده است که سعی دارد راه زندگی خود را پیدا کند. اگرچه «وضعیت خوب» را نمی‌توان یک اثر بسیار جذاب دانست ولی می‌توان گفت که با فیلمی مواجه هستیم که حول محور فیلمنامه‌ای با شخصیت‌پردازی عمیق، کارگردانی با اعتمادبه‌نفس و اجرایی درخشان از گریس ون پاتن شکل گرفته است.
مهم‌ترین چالش در هنگام ساخت فیلمی درباره یک شخصیت بی‌انگیزه و سست این است که اثر نهایی هم شبیه کاراکتر اصلی، بی‌انگیزه و سست خواهد شد؛ بنابراین، دور از ذهن نیست که فیلم «وضعیت خوب» به‌خودی‌خود مستعد بروز مشکلاتی در مراحل آغازین تولید باشد. لیلیان (ون پاتن) از خانه دوست‌پسر سابقش (گری ریچاردسون) نقل‌مکان و زندگی خود را با نویسنده‌ای تحسین‌شده به نام جولیا پرایس (مورتیمر) و شوهر نوازنده‌اش دان (با بازی ابن ماس-بچراک) آغاز می‌کند. هنگام ساکن شدن او در خانه آنها، با صحنه‌هایی دلگیر مواجه می‌شویم و لیلیان به‌عنوان یک تازه‌وارد با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کند: جابجایی، آموختن گیتار از دان، صحبت‌های طولانی با پدر (با بازی نوربرت لئو بوتس) و برخوردهای بحث‌برانگیز درباره موضوع‌های بی‌اهمیت با جولیا.
مشکلات زمانی حل می‌شوند که دان خانه را ترک می‌کند و لیلیان و جولیا دیگر بحث‌وجدل نمی‌کنند. در این زمان، لیلیان تصمیم به انجام کاری می‌گیرد؛ او قصد دارد بدون اطلاع و رضایت جولیا فیلمی در مورد او بسازد، بی‌آنکه حتی یکی از کتاب‌های او را خوانده یا یک مستند را به‌طور کامل دیده باشد.
بازی فوق‌العاده گریس ون پاتن باعث می‌شود که در طول فیلم مجذوب رفتار بد، اشتباهات و تنبلی‌های لیلیان شوید
دالی ولز به خوبی از پس کارگردانی فیلم «وضعیت خوب» برآمده است؛ هوش بالای او را می‌توانیم در استفاده از تنالیته رنگی غم‌انگیز و انتخاب لوکیشن فیلم‌برداری در منطقه بدفورد نیویورک (که همانند لیلیان یک محله در حال تغییر است)، ببینیم. شخصیت جولیا به‌قدری گوشه‌گیر است که به‌ندرت دیده می‌شود. حضور او بیشتر از طریق خواندن پیام‌های تندوتیزش حس می‌شود. لیلیان، افراد دیگری را هم وارد ماجراجویی خود می‌کند؛ تیم شارپ، نقش همراه عجیب‌وغریب جولیا در پیاده‌روی‌های او با سگش را ایفا کرده است. جان ارلی هم در نقش فیلم‌بردار شوخ‌طبع و بامزه لیلیان ظاهر می‌شود و این دو نفر در ساخت این فیلم به کمک کاراکتر اصلی «وضعیت خوب» می‌آیند.
نقد و بررسی فیلم سینمایی سونامی
فیلم «وضعیت خوب» از رمان نویسان بزرگی همچون زادی اسمیت، جاناتان ایمس و مارتین آمیس هم کمک گرفته شده است. در مستند لیلیان مشاهده می‌کنیم که این نویسندگان در مورد نبوغ ادبی جولیا صحبت می‌کنند.
«وضعیت خوب» را می‌توان نمایشی دلربا از ون پاتن دانست؛ بازی او در فیلم «داستان‌های مایروویتز» اثر نوآ بامباک بی‌نظیر بود و حالا عملاً در تمامی صحنه‌ها دیده می‌شود و شما را مجذوب رفتارهای بد، اشتباهات و تنبلی خود می‌کند. ون پاتن با همراهی کارگردان، شخصیت لیلیان را به‌گونه‌ای ساخته و پرداخته‌اند که ما روند پیشرفت وی را درک می‌کنیم و شنیدن نوای ساز یوکلیلی، حس اطمینان به موفقیت او را در ذهنمان تقویت می‌شود.
فیلم «وضعیت خوب»، اثری جمع‌وجور و بی‌آلایش است. فیلم قصد دارد واقعیت‌های آشفته تبدیل‌شدن به یک فرد بالغ و جذاب و تعامل با این موضوع را نشان دهد. این فیلم همچنین از حضور کارگردان و نویسنده‌ای بهره می‌برد که قطعا آینده‌ای روشن دارد.
منبع: Empire Online
