نگاهی به مستند سرزمین عسل

فیلیمو‌شات به‌روزرسانی: ۲۲ دی ۱۳۹۹

مستند «سرزمین عسل» درباره زنی زنبوردار به نام هاتیدزه موروتووا است که به همراه مادرش نظیف، در منطقه‌ای کوهستانی در مقدونیه زندگی می‌کند.

مستند «سرزمین عسل» درباره زنی زنبوردار به نام هاتیدزه موروتووا است که به همراه مادرش نظیف، در منطقه‌ای کوهستانی در مقدونیه زندگی می‌کند. او با دقت از کندوهای خود نگهداری می‌کند اما تعادل زندگی شخصی‌اش با ورود همسایگان جدید، خانواده سام مورد تهدید قرار می‌گیرد؛ در این میان، حسین (پدر خانواده سام) در تلاش است تا پول بیشتری از طریق زنبورداری به‌دست آورد. با فیلیمو شات همراه باشید.

شاید مستندی درباره زنبورداری چیزی نباشد که در زندگی روزانه با آن مواجه شده باشید، اما این فیلم آن‌قدر زیبا و واقع‌گرایانه است که شما را بیشتر به یاد درامی متفکرانه می‌اندازد تا یک مستند معمولی. مستند «سرزمین عسل»، روایتی از سبک فراموش‌شده زندگی در گوشه گمنامی از اروپا است و همزمان به ویژگی‌های خاص و احساسات شخصیت اصلی داستان می‌پردازد.

در ابتدا، هاتیدزه موراتووا را در منطقه‌ای خطرناک در کوه‌های مقدونیه می‌بینیم که عسل را از یکی از کندوهای خود برداشت می‌کند و بعدازاین سکانس، وارد خانه او می‌شویم تا با زندگی مادر پیرش، نظیف آشنا شویم. موهای رنگ‌شده هاتیدزه از زیر روسری رنگی‌اش بیرون زده است و او با همسایگان عصبانی‌اش (خانواده سام) در کمال خونسردی برخورد می‌کند. هنگامی‌که هاتیدزه برای فروش عسل به شهر اسکوپیا می‌رود، در چهره‌اش ترس و تنهایی احساس می‌شود. این زن، دلواپس سلامتی مادر است و درعین‌حال، نگرانی‌های مربوط به زنبورهایش را هم دارد. او در این راه، به‌راحتی عصبانی و ناامید می‌شود؛ به‌خصوص زمانی که نقشه‌هایش نقش بر آب می‌شوند.

ترس و ناامیدی هاتیدزه، به تمایل حسین سام برای تولید بیشتر عسل مربوط است؛ چیزی که موجب رشد و پیشرفت خانواده‌اش خواهد شد. هاتیدزه در ابتدا، دلسوزانه او را تشویق می‌کند اما حسین سام، روش سنتی هاتیدزه در نظارت بر کندوها را نادیده می‌گیرد و همین باعث به خطر افتادن کندوها و ایجاد تنش میان همسایه‌ها می‌شود؛ این همان‌جایی است که ما را تا بیشترین حد ممکن به طرح اصلی داستان نزدیک می‌کند.

اما زمانی که به نظر می‌رسد مستند «سرزمین عسل» به سمت رویکردی مشابه فیلم «ژان دو فلورت» می‌رود، متوجه تفاوت این دو داستان می‌شویم: در «سرزمین عسل»، هیچ انسان شروری وجود ندارد؛ این‌ها فقط افرادی هستند که تمام تلاش خود را برای زندگی بهتر خانواده‌شان می‌کنند. فیلمسازان، زمان زیادی را با قهرمان‌های داستان سپری می‌کنند و اجازه می‌دهند که تصاویر واقعی آن‌ها، گویای ماجرا باشد. در مستند «سرزمین عسل»، هیچ روایتگری وجود ندارد و چهره بی‌نقص هاتیدزه برای تعریف کامل داستان، به‌اندازه کافی گویاست. درنهایت، فیلمسازان او را بسیار تحسین کردند؛ فیلم تا حد زیادی موردتوجه قرار گرفت و داستان هاتیدزه موفق و زمینه‌ساز اثری چشمگیری شد.