فیلم دوئت ساخته نوید دانش؛ آنچه گذشته میان ما
فیلم «دوئت» درباره روابط انسانی، پیچیدگی‌های آن و روش‌های متفاوتی است که برای حل معضلات پیش آمده میان انسان‌ها می‌توان در پیش گرفت.
«دوئت» بیشتر از آن که فیلمی داستان‌گو باشد که می‌کوشد بیننده را با اتفاقات زنجیره‌وارش سرگرم کند، فیلمِ حس‌وحال و درک موقعیت است. کُند و باطمأنینه پیش می‌رود و دوست دارد بیننده را درگیر درونیات شخصیت‌هایی کند که به‌سادگی تن به باز کردنِ سفره دل‌شان نمی‌دهند. عاشقانه‌ای تلخ و سرد که با حوصله روزمرگیِ شخصیت‌های‌اش را به گذشتهای تلخ و پُر احساس پیوند می‌دهد و در موقعیتی پیچیده به پایان می‌رساند.
همین باعث شده که «دوئت» به عنوان یک فیلم اول اثری درخورد توجه باشد و از همین رو در فیلیمو شات نگاهی داریم به جنبه‌های متفاوت فیلم، از فیلمنامه گرفته تا اجرا.
فیلم «دوئت» با مینو (با بازی هدیه تهرانی) شروع می‌شود. زنی که رابطه‌ای شکننده با حامد (با بازی مرتضی فرشباف) دارد. سپس به گذشته نامعلومی که میان حامد و سپیده (با بازی نگار جواهریان) وجود داشته سرک می‌کشد و پای همسر سپیده، مسعود (با بازی علی مصفا) را به داستان باز می‌کند. مسعود دل‌نگرانِ ادامه زندگی‌اش با سپیده است؛ سپیده هنوز نتوانسته خودش را با دنیایِ پس از حامد وفق دهد؛ حامد بار سنگین گذشته‌اش با سپیده را به دوش می‌کشد و مینو مطمئن نیست در چنین شرایطی بتواند رابطه‌ای عمیق و پایدار با حامد داشته باشد. شخصیت‌های «دوئت» بدون آنکه بدانند پیوندی ناگسستنی با هم دارند که ریشه در گذشته آن‌ها دارد.
دوئت درباره روابط انسانی، پیچیدگی‌های آن و روش‌های متفاوتی است که برای حل معضلات پیش آمده میان انسان‌ها می‌توان در پیش گرفت.
هرچقدر این گذشته بیشتر مورد واکاوی قرار بگیرد درک عمیق‌تری از شخصیت‌ها و موقعیتی که در آن قرار داریم خواهیم داشت اما فیلمساز با خساست بخش زیادی از داستان را از بیننده پنهان نگه می‌دارد تا بیننده مجبور شود از طریق سرنخ‌هایی که در اختیار دارد گذشتهای خیالی برای شخصیت‌ها در ذهن خود ترسیم کند. بدین ترتیب ریتم کُند فیلم در واقع ترفندی برای درگیر کردن بیننده با داستان آدم‌هایی است که هر یک می‌توانند در موقعیت دیگری قرار بگیرند و انتخاب‌های احساسیِ سخت‌شان موجب تغییرات بزرگ در زندگی دیگران شود.
«دوئت» به شکل حساب‌شده‌ای چهار خط داستانی را در هم تنیده است. اما شکل روایت به گونه‌ای است که هر یک از شخصیت‌ها بخشی از داستان را به پیش می‌برند و با رسیدن به دیگری، ادامه داستان را به او می‌سپارند. بدین ترتیب روایت همچون دومینو هر شخصیت را به شخصیت بعدی مرتبط می‌کند. در این مسیر، دغدغه مسعود به‌عنوان شوهری که نمی‌خواهد زندگی‌اش را از دست بدهد نسبت به بقیه ملموس‌تر است. اما درک احساسات فروخورده سپیده به حامد و رفتار عجیبی که مینو در قبال این رابطه قدیمی در پیش می‌گیرد به این راحتی‌ها نیست. مسعود دوست دارد بداند در گذشته نه چندان دور چه اتفاقی بین سپیده و حامد افتاده؛ در مقابل، مینو هر کاری می‌کند تا حامد از گذشته‌اش رها شود و به جای ایستادن در موقعیتی نامعلوم، حداقل به آینده‌ای نامعلوم فکر کند. حامد هم خودش را در مسیر این نیازِ درونیِ مینو قرار می‌دهد اما سپیده از تن دادن به این موقعیت سر باز می‌زند. به عبارت دیگر، مسعود و مینو سعی دارند راهی تازه پیش پایِ سپیده و حامد بگذارند و هر یک به روش خود زندگی مشترکشان را نجات دهند.
«دوئت» درباره روابط انسانی است؛ پیچیدگی‌های آن و روش‌های متفاوت که برای حل معضلات پیش آمده میان انسان‌ها می‌توان در پیش گرفت. از این‌رو سن و سال و حال و هوای احساسی که بیننده در آن قرار دارد تأثیر مستقیمی در همراه شدن او با فیلم خواهد داشت. چرا که «دوئت» چندان در پیِ ایجاد سرگرمی یا خلقِ پیچش‌های داستانی هیجان‌انگیز نیست. داستانی ساده‌اش را به‌آرامی پیش می‌برد و از بیننده نیز انتظار دارد خودش را بخشی از موقعیت پیش آمده میان شخصیت‌ها بداند نه ناظری بی‌طرف که داستان را دنبال می‌کند.
فیلم «دوئت» اولین ساخته نوید دانش با نقش‌آفرینی هدیه تهرانی، علی مصفا، نگار جواهریان، مرتضی فرشباف، پانته‌آ پناهی‌ها، علیرضا آقاخانی، مهسا طهماسبی و…، که در پایان زمستان گذشته با تعطیلی سینماها، اکران نیمه تمامی داشت، با ادامه طرح اکران آنلاین از امشب در سینمای آنلاین فیلیمو قابل تماشاست.
