واکنش اولیه منتقدان به روز بلوا ساخته بهروز شعیبی؛ روحانی گرفتار در بحران
واکنش اولیه تعدادی از منتقدان به «روز بلوا» را در فیلیمو شات مرور می‌کنیم.
دیگر می‌توانیم بهروز شعیبی را به‌عنوان یک کارگردان قابل‌اعتماد و کاربلد در سینمای ایران بشناسیم که می‌تواند هر پروژه‌ای را به‌اندازه و استاندارد جمع‌وجور کند. ساخته جدید شعیبی دومین فیلمی بود که امروز برای اهالی رسانه به نمایش درآمد و واکنش منتقدان به «روز بلوا» جالب‌توجه بود.
در «روز بلوا»، بابک حمیدیان ایفای نقش یک روحانی را بر عهده دارد و ظاهراً ماجرای فیلم به فسادهای مالی اخیر اشاره می‌کند؛ داریوش ارجمند، لیلا زارع و محسن کیایی از جمله چهره‌هایی هستند که در این فیلم جلوی دوربین رفته‌اند.
واکنش اولیه تعدادی از منتقدان به «روز بلوا» را در فیلیمو شات مرور می‌کنیم.
بهنام شریفی: فیلمی که بر اساس الگوهای ژانر حرکت می‌کند، به درستی قصه‌اش را پرورش می‌دهد و با اجرای خوبش جزو فیلم‌های درست جشنواره امسال قرار می‌گیرد. هرچند در نیمه دوم، حجم شعارهای باب روز بر درام تفوق پیدا می‌کند. مسٲله اصلی هم پایان‌بندی رهای اثر است. بازی‌های خوب بابک حمیدیان و داریوش ارجمند نیز جزو نقاط قوت فیلم به شمار می‌آید.
علی نعیمی: شعیبی در «روز بلوا» به سراغ یکی از مشکلات روز رفته است؛ موضوع موسسه‌های مالی اعتباری آنقدر پیچیده، حساس و سخت است که ورود فیلمساز به این موضوع با رعایت تمامی جوانب باعث شده شعیبی دست‌به‌عصا و محتاطانه به سراغ قصه برود. «روز بلوا» از جایی ضربه می‌خورد که برخلاف اسم فیلم، که خبر از یک بلوای بزرگ می‌دهد، نگرش فیلمساز در حد شعارهای معمول انسانی باقی می‌ماند. کاش شعیبی شخصیت اصلی فیلمش را یک روحانی انتخاب نمی‌کرد تا بتواند حرف‌های ناگفته را بدون لکنت بیان کند.
امید ذاکرنیا: آخرین فیلم بهروز شعیبی، درباره موضوع داغ این سال‌ها یعنی مفاسد اقتصادی است. بابک حمیدیان در دومین فیلمش در جشنواره امسال، نقش یک روحانی جوان و سرشناس را بازی می‌کند که قربانی یک پروژه بزرگ اختلاس شده است. فیلم با مدت‌زمان دو ساعت، داستان تلاش او برای نجات از مخمصه است؛ اما هرچه پیش می‌رود، بیشتر با عمق فاجعه‌ای که در حال رخ دادن است، مواجه می‌شود. فیلم، ارجاعات سیاسی هم دارد که می‌تواند محل بحث باشد.
امین مبینی: «روز بلوا» همان‌طور که از شنیده‌ها برمی‌آمد، ایده مناسبی برای ساخت یک فیلم جذاب و بهروز دارد. روحانی جوان، مقبول و به‌روزی که استاد دانشگاه و چهره تلویزیونی مشهوری است و زندگی مرفهی هم دارد، پایش در فساد اقتصادی نزدیکانش گیر می‌کند و باید علاوه بر کشف حقیقت، بی‌گناهی خود را هم ثابت کند. مشکل اصلی فیلم، این است که نمی‌توان ایده جسورانه را با محافظه‌کاری به تصویر کشید؛ رویکرد شدیدا محتاطانه شعیبی و فیلمنامه‌نویسش، چه در فرم و چه در مسیر داستان، آنقدر فیلم را به حداقل‌ها محدود کرده که «روز بلوا» به یک تله‌فیلم یا یک مینی‌سریال تلویزیونی شبیه‌تر است. انتخاب نامناسب بازیگران و ایرادات شخصیت‌پردازی هم از دیگر عواملی است که مانع از گیرکردن قلاب فیلم می‌شود.
سید آریا قریشی: «روز بلوا» ماجرای مهم فساد در برخی از مؤسسات مالی را مطرح می‌کند؛ روایت این موضوع، به شکلی کنجکاوی‌برانگیز و از زاویه دید یک روحانی درگیر ماجرا، انجام می‌شود. اما فیلم از محافظه‌کاری‌اش ضربه می‌خورد. شخصیت اصلی (خلاف توقعی که در سکانس افتتاحیه ایجاد می‌گردد)، دچار هیچ شکلی از تردید درونی نمی‌شود و موضع‌گیری سیاسی فیلم به یکی دو اشاره کلّی محدود می‌ماند. شخصیت‌پردازی اثر هم چندان متقاعدکننده نیست.
