مصاحبه با کیرا نایتلی؛ از فیلم «بدرفتاری» تا کار با کارگردانان زن
مصاحبه با کیرا نایتلی (بازیگر معروف بریتانیایی)، به بهانه ایفای نقش او در فیلم «بدرفتاری» انجام شده است. این گفتگو را در فیلیمو شات بخوانید.
کیرا نایتلی، هنرپیشه بریتانیایی فیلم‌هایی همچون «غرور و تعصب» (Pride & Prejudice) و «بازی تقلید» (The Imitation Game)، به تازگی فیلمی با عنوان «بدرفتاری» (Misbehaviour) بازی کرده است. «بدرفتاری»، داستان اعتراض عده‌ای از زنان نسبت به برگزاری مسابقه زیبایی دوشیزه دنیا (Miss World) در سال ۱۹۷۰ را به تصویر می‌کشد و کیرا نایتلی نقش یکی از این زنان معترض را ایفا می‌کند. وبسایت دیجیتال اسپای به این بهانه مصاحبه ای با نایتلی ترتیب داده تا نظرات او نسبت به این فیلم و کار با کارگردانان زن را جویا شود. با فیلیمو شات همراه باشید.
نقد فیلم «بدرفتاری» را در فیلیمو شات بخوانید
کیرا نایتلی در گفتگو‌های خود اعتراف کرده که پیش از بازی در فیلم «بدرفتاری» هیچ اطلاعی از اعتراضات پیش‌آمده هنگام برگزاری مسابقه زیبایی دوشیزه دنیا در سال ۱۹۷۰ نداشته است. در آغاز دهه ۱۹۷۰، جنبش‌های آزادسازی زنان به تازگی شکل گرفته بودند و یکی از اولین اعتراضات آنها نسبت به برگزاری مسابقات زیبایی نمود پیدا کرد. در آن سال‌ها، این گونه مسابقات زیبایی تماشاگران زیادی را به خود جلب می‌کردند، به طوری که تعداد تماشاگران مسابقه دوشیزه دنیا بیشتر از مسابقات جام جهانی بود. این دوره از مسابقات حواشی دیگری هم داشت؛ برای اولین بار در تاریخ قرار بود زنان سیاه‌پوست در مسابقه شرکت داده شوند و شاید همه چیز دست به دست هم داد تا در همان دوره، جنیفر هاستون از کشور گرانادا به اولین زن سیاه‌پوستی تبدیل شود که تاج دوشیزه دنیا را بر سر می‌گذارد.
فیلم «بدرفتاری»، اتفاقات واقعی مسابقه دوشیزه دنیا در سال ۱۹۷۰ را به تصویر می‌کشد و کیرا نایتلی در نقش سالی الکساندر، یکی از اعضای جنبش آزادسازی زنان عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته است. همچنین، گوگو امبتا-را نقش جنیفر هاستون (برنده آن دوره) را ایفا می‌کند. محبوبیت فیلم «بدرفتاری» ما را بر آن داشت تا طی یک مصاحبه با کیرا نایتلی به پاسخ سوالاتمان در مورد نظرات او راجع‌به این فیلم، اتفاقات واقعی آن سال، کار با کارگردانان زن و تغییرات صنعت سینما برسیم.
- پیش از آن‌که بازی در فیلم «بدرفتاری» را آغاز کنید، تا چه حد از داستان و ماجرای واقعی آن شگفت‌زده شدید؟
نایتلی: من هیچ چیز در مورد اتفاقات رخ‌داده در مسابقه دوشیزه دنیا در سال ۱۹۷۰ نمی‌دانستم و زمانی که فیلمنامه را مطالعه کردم، با خود گفتم: «واو، چه اتفاقات عجیب و غریبی اون سال افتاده و من خبر نداشتم.» این که فیلم به مسائلی همچون فمنیسم و نژادپرستی می‌پردازد، بسیار فوق‌العاده است و من حس می‌کنم ما هنوز هم با این مسائل دست و پنجه نرم می‌کنیم. داستان فیلم در سال ۱۹۷۰ روایت می‌شود و حالا ۵۰ سال از آن روزها گذشته است اما ما هنوز درگیر همان مباحث هستیم. حسی که فیلم به مخاطب منتقل می‌کند بسیار امروزی و مطابق با جریانات فعلی اجتماع است.
ما حالا نسبت به مسائلی همچون تبعیض جنسیتی در پرداخت حقوق و دستمزد آگاهی زیادی داریم و سعی می‌کنیم برابری بین زنان و مردان ایجاد شود.
- آیا سال ۲۰۲۰ بهترین زمان برای ساخت این فیلم بود؟
نایتلی: من فکر می‌کنم جنبش‌های فمنیستی حالا روز به روز نمود بیشتری پیدا می‌کنند؛ ما می‌دانیم که زنان و مردان دستمزد برابری برای یک کار یکسان دریافت نمی‌کنند و این مسئله‌ای است که باید حل شود. امروزه مردم توجه بیشتری به این موضوعات دارند و باید در جواب سوال شما بگویم، بله؛ به تصویر کشیدن تاریخ این زنان اهمیت زیادی داشت زیرا آنها اتفاقی خارق‌العاده را رقم زدند.
ساخت فیلم، یکی از جذاب‌ترین روش‌های روایت داستان آنها بود. آنچه من را عاشق بازی در فیلم «بدرفتاری» کرد این بود که نویسنده از دو دیدگاه متمایز به ماجرا نگاه کرده بود و در عین حال هیچ کدام را مورد قضاوت قرار نداده بود. هر دو دیدگاه کاملاً هوشمندانه و قابل‌درک به تصویر کشیده شده‌اند. زمانی که فیلمنامه را مطالعه می‌کردم به خود گفتم: «احساسات اونا با هم فرق داره اما هر دو درست هستن.» پس باید در نمایش این موضوع به مخاطب دقت می‌کردیم.
- آیا حسی که نسبت به داستان مهمی مثل داستان فیلم «بدرفتاری» دارید متفاوت از حس شما نسبت به یک فیلم بلاک‌باستری است؟
نایتلی: آنچه در مورد فیلم «بدرفتاری» دوست‌داشتنی است و همینطور باعث لذت بردن من از بازی در فیلم‌هایی با مضامین سیاسی می‌شود، مطرح‌شدن سوالات بزرگی است که ما هنوز سعی داریم به آنها پاسخ دهیم.
زمانی که در طول روز به افکار و احساسات آن زنان فکر می‌کنم احساس خوبی دارم. البته به پاسخ سوالات آنها نرسیده‌ام و لزومی هم به این کار نیست اما فرصت غوطه‌ور شدن در موضوعی شبیه به اتفاقات فیلم «بدرفتاری» یک امتیاز عالی برای هر کسی محسوب می‌شود؛ فرصتی که برای من بسیار مهیج است.
شما همیشه باید حس کنید که می‌خواهید یک فیلم مهم بسازید. حتی اگر این حس، غرورآمیز و احمقانه به نظر برسد، شما باید حین ساخت فیلم احساس اهمیت داشته باشید. اما فیلم «بدرفتاری» واقعاً مهم است و همانطور که گفتم، ما را با سوالاتی درگیر می‌کند که هنوز پاسخی برایشان پیدا نشده است. برای مثال، زنان و مردان هنوز دستمزد برابری دریافت نمی‌کنند. بنابراین پرداختن به مباحث این چنینی اهمیت زیادی دارد.
- سالی الکساندر چه کمکی به آماده‌سازی شما برای ایفای نقشش در فیلم کرد؟
نایتلی: من پیش از شروع فیلمبرداری با سالی ملاقاتی داشتم و او به صحنه فیلمبرداری آمد. البته فیلم ما در بازسازی اتفاقات سال ۱۹۷۰ کاملاً دقیق عمل نکرده است؛ برای مثال، سالی واقعاً در آن مصاحبه‌های تلویزیونی شرکت نکرده بود. در ساخت چنین فیلم‌هایی شما باید به شخصیت‌های واقعی ماجرا توضیح دهید که اگرچه ما داستان شما را تعریف می‌کنیم ولی کاراکتر‌های فیلم لزوماً نباید دقیقاً مو‌به‌مو مشابه شما رفتار کنند. در هر صورت من فکر می‌کنم آنها از به تصویر کشیده شدن داستانشان خوشحال هستند.
گذراندن وقت کنار سالی شگفت‌انگیز است. او فردی باهوش، خوش‌زبان و خارق‌العاده است. همین که فرصت داشتم ساعاتی را با او بگذارنم و پای صحبت‌هایش در مورد اتفاقات آن دوره بنشینم بسیار جذاب بود؛ تک‌تک لحظاتم با سالی به من کمک کردند تا نقش او را بهتر ایفا کنم.
اجازه دادن به زنان برای حضور بیشتر در صنعت سینما باعث می‌شود با استانداردی متفاوت روبرو شویم.
- «بدرفتاری» توسط دو زن، گبی کیاپ و ربه‌کا فرین، نوشته شده و کارگردانی این فیلم نیز برعهده یک زن، فیلیپا لاوثورپ، بوده است. به نظر شما صنعت سینما در حال تغییر به سمت و سویی مثبت است؟
نایتلی: مسلماً نمی‌توانم در مورد کل صنعت سینما صحبت کنم زیرا آگاهی من در آن حد نیست؛ اما می‌توانم دیدگاهم نسبت به آن را بیان کنم. این که آخرین فیلم من توسط یک کارگردان زن ساخته شده و فیلم بعدی‌ام نیز قرار است توسط یک زن کارگردانی شود بسیار جالب است. علاوه بر این دو، من در حال مذاکره برای فیلم دیگری هم هستم که آن نیز توسط یک زن ساخته خواهد شد.
البته منظورم این نیست که نمی‌خواهم با کارگردانان مرد کار کنم؛ منظورم این است که به نظر می‌رسد کل صنعت سینما به ناگهان متوجه چیزی شده است: «پس صدای زنان از کجا شنیده شود؛ ما باید به آنها فرصت بدهیم.» در کارنامه بازیگری من تابه‌حال رخ نداده بود که پشت سر هم در سه فیلم با کارگردانی زنان بازی کنم.
من هنوز معتقدم اجازه دادن به زنان برای حضور بیشتر در صنعت سینما باعث می‌شود با استانداردی متفاوت روبرو شویم.
امیدوارم این امر، نشانه‌ای از اتفاقات بهتر باشد. فرصت دادن به زنان باعث می‌شود استانداردی جدید و متفاوت از مردان به مخاطب ارائه شود. البته مشکل جایی به وجود می‌آید که از آنها انتظار می‌رود بی‌نقص باشند ولی فرصتی برای یادگیری به آنها داده نمی‌شود. من فکر می‌کنم اگر به شکلی یکسان با مردان و زنان رفتار شود، سینما رشد و ارتقا پیدا خواهد کرد.
منبع: Digital Spy
